Fieldlab Industrial Robotics richt zich op methodisch robotiseren
Dit artikel is eerder geplaatst in Kunststof Magazine editie 4-2021 | Door Peter Nilwik
Binnen de Nederlandse maakindustrie is het concept Smart Industry ofwel Industry 4.0 trending. En da´s uiteraard terecht, want de transitie naar een volledig geautomatiseerd, gerobotiseerd en via kunstmatige intelligentie verbonden productienetwerk kan onze positie op de wereldmarkt enorm verstevigen. Het levert niet alleen veel extra winst, een groter concurrentievermogen, ruimte voor werkgelegenheid en toegenomen productiesoevereiniteit op, maar evenzeer een betere allround kwaliteit, minder verspilling en een kleinere ecologische voetafdruk.
De focus op Industry 4.0 verhult echter één belangrijk facet: op dit moment zet slechts een heel klein percentage van onze nationale bedrijvigheid de eerste stapjes op het 4.0-niveau. Het overgrote resterende deel is nog niet eens toe aan Industry 3.0. Ondanks de uitbundig verkondigde lofzang van menig trendsetter lopen we in Nederland dan ook niet vóór, maar achter…
‘De Nederlandse industrie moet veel meer aandacht besteden aan de industriële robot, want zonder diens onvermoeibare hulp gaat de BV Nederland het niet redden’, waarschuwt robot-expert Rik Grasmeijer van het Harderwijkse robotica-initiatief Fieldlab Industrial Robotics. ’En dan heb ik het niet over de met sensoren, camera’s en snelle netwerken uitgeruste en door AI aangestuurde machines uit de Smart Industry, maar over de ‘domme’ robots, die uitsluitend vooraf geprogrammeerde taken kunnen uitvoeren en die voortdurend door de mens geholpen moeten worden.’
‘Om tegemoet te komen aan de groeiende mondiale welvaart zal in de komende twee decennia de productiviteit minimaal moeten verdubbelen. Robots zijn onmisbaar in die ontwikkeling, zeker als je kijkt naar de toenemende vergrijzing en het tekort aan vakmensen’, meent Grasmeijer. ‘Neem als eenvoudig voorbeeld de lasser. Die zal straks tweemaal zoveel moeten lassen als vandaag, een verdubbeling in 20 jaar betekent een jaarlijkse toename van 3,5% per jaar. Over drie jaar zal hij behoorlijk in de stress geraken als er geen hulp komt. Het tekort aan vakmensen loopt echter al jaren op, dus is er in feite maar één oplossing: laat een robot het laswerk overnemen en laat de lasser méér het proces optimaliseren dan uitvoering te geven aan de handvaardigheid. Een robot kan uit zichzelf nooit het proces versnellen of de las verbeteren; de vakman of -vrouw wél. Het is zaak, dat zij in plaats van uitvoerend bezig te zijn, vooral kennis kunnen toevoegen.’
